Relacja. Intuicja. Przypadek

W s p ó l n o t o w o ś ć jest jednym z ważniejszych czynników determinujących bycie w procesie twórczym, edukacyjnym czy kulturowym. To jedno z najbardziej elementarnych pojęć socjologii, które łączy grupę społeczną i jej członków w silne i trwałe więzi emocjonalne. Owa wspólnotowość rozumiana jest nie tylko jako żywe spotkanie z drugim człowiekiem, ale przede wszystkim jako budowa relacji pomiędzy aktorami, reżyserem czy osobami współpracującymi i tworzącymi wydarzenia artystyczne. To oczywiście proces długofalowy, podczas którego dialog następuje pomiędzy ludźmi w wyniku bezpośredniego kontaktu, gdzie na pierwszy plan wysuwa się r e l a c j a. Na bazie wymiany myśli i poglądów, a także swoistego dyskursu wewnętrznego rodzi się twórcze i kreatywne poszukiwanie teatralne. Eksplorowanie tematów, wizji czy indywidualnych doświadczeń ma ogromny wpływ w podejmowanych pracach artystycznych. Autorskie wypowiedzi nasączone są duchem czasów, przeżyć, wspólnych fascynacji, a także wywodzą się z szeroko pojętego nonkonformizmu w zmieniającym się bardzo szybko świecie. Idee głoszone przybierają często role manifestów. Nie byłoby to możliwe, bez relacji, czy wzajemności w pracy. Wspólnotowość jest kreacją zbiorowości.

Budowanie autorskich wypowiedzi w naszym odczuciu to wielogodzinne improwizacje na scenie, które w wyniku łączenia, przypadku, a także intuicji składają się na efekt końcowy. Podstawą pracy są własne przeżycia, inspiracje, literatura, poezją, a także wydarzenia społeczne zachodzące w kraju i na świecie. Obserwacje świata, uaktywniona wrażliwość i przenikliwość życia, to nieodzowne czynniki, które wpływają na kształt wypowiedzi.